05-08-2014

Hallo allemaal!
Weer eens even een update over mijn dametje Hope.
Ik vind haar toch wel een beetje aan de magere kant en ze loopt de laatste tijd naar mijn idee met een wat hoge/bolle rug op een wat voorzichtige manier; alsof ze last heeft van haar pootjes/nageltjes (of van haar rug of buik.. maar dat idee krijg ik niet). Nu moet ik ook wel zeggen dat het knippen van haar nageltjes een ramp is en dat ze daardoor wel aan de lange/kromme kant zijn.
We (Hope, mijn vader en ik) hebben morgen om 13:50 een afspraak bij de dierenarts gemaakt. Ze moest sowieso haar enting weer.. want die heeft ze eigenlijk al te lang niet gekregen. (Niet echt netjes van mij maar vanaf nu ga ik dat weer helemaal goed bij houden en zorgen dat dat allemaal goed loopt) en dan laat ik haar gelijk eventjes goed nakijken/controleren i.v.m het voorzichtig en met hoge rug lopen, en het feit dat ze een beetje mager is geworden. (Wat ook kan komen doordat het zomer is natuurlijk!)
Ik verwacht niet dat het iets ernstigs is maar het na laten kijken kan nooit kwaad!

Buiten dat gaat het prima met Hope, ze is wel wat rustig met dit weer maar verder doet ze gewoon lekker haar ding, ze eet goed en drinkt goed en lijkt gewoon een heel vrolijk en gelukkig frettendametje te zijn.
Ook hebben we de grote kast uit het hok weg gehaald, ze deed absoluut niets met de kast.. de waterfles hing er wel altijd maar Hope drinkt eigenlijk nooit uit de fles, altijd uit een bakje -gek fretje.. dus dat maakt verder niets uit.
We hebben in het hok een driehoekige kattenbak neergezet (het deurtje./flapje is er natuurlijk uit gehaald!) en daar een mandje en dekens in gestopt en ze lijkt er helemaal gek op te zijn.. ook heeft ze nu lekker een groot stuk extra om te lopen en alles wat wij netjes neerleggen weer overhoop te halen dus ze vind het zo te merken helemaal prima!
Het toekomst plan is een compleet ander hok, maar mijn vader is de gene die dat wilt gaan bouwen dus het is afhankelijk van hem over hoe lang- en of het hele plan doorgaat haha. Dus tot die tijd maken we dit hok gewoon een stuk leuker dan het was/is voor het prinsesje.

Ik zal morgen even aan jullie laten weten hoe het bij de dierenarts gegaan is, en hieronder nog even een foto'tje van de plek waar eerst de kast gestaan heeft, voor de mensen die dat leuk vinden. Aan de andere kant van het hok zit nog een 'hoekje' waar het fretten toilet etc. staat.

06-08-2014

Even een dierenarts-update..
helaas is het niet echt goed nieuws (maar op dit moment ook ''nog'' niet echt slecht).

Ik ben zojuist met Hope naar de dierenarts geweest, voor haar enting.. de nageltjes zijn ook gelijk geknipt.
Maar Hope had de laatste tijd last van allemaal kleine probleempjes: ze is wat slomer dan ze was, gaat soms tijdens/na inspanning in 1 keer 'onderuit' en blijft dan even liggen etc.
Nu dacht ik eigenlijk dat dit door de warmte- en haar leeftijd kwam. Toen ik bij de dierenarts kwam en ze even naar haar had gekeken en haar onder een goede controle had onderworpen zei de dierenarts een woord wat me eigenlijk een beetje deed schrikken: Insulinomen.
Het is niet zeker dat Hope dit heeft, maar de dierenarts verdenkt haar symptonen, haar vermagering en haar afentoe 'gestaar' er wel sterk van.

Aanstaande maandag, om 12 uur heeft Hope weer een afspraak, dan gaan ze (onder een roesje, vandaar dan pas) haar bloed prikken, en dit wordt daarna getest om te kijken of het inderdaad Insulinomen zijn.

Ik hou mijn hart vast, maar na mij ingelezen te hebben over wat het is, en wat de symptonen zijn begin ik zelf ook een sterk vermoeden te krijgen dat dit het probleem is.

Hebben mensen hier ervaring met Insulinomen, en misschien tips/adviezen over wat dan de beste 'behandel' methode zou zijn?

Stiekem duim ik nog steeds dat ze het niet heeft.. maar ik ben liever goed voorbereid en ingelezen mocht het wel zo zijn.

Alvast bedankt.

De symptomen die je beschrijft, dat zijn wel insulinomen symptomen. Geef wat regelmatiger Waltham zodat haar suiker wat op peil blijft.

Heel veel succes maandag.

De dierenarts afspraak is verzet naar Donderdag,
omdat de dierenarts er onverwachts niet was..

Fijn..

Balen

14-08-2014

Vandaag was het grote moment; de afspraak met Hope bij de dierenarts om bloed te laten prikken,
helaas heb ik geen goed nieuws.

Het bloed was onderzocht en alles was prima, BEHALVE het suiker.
Haar suiker zit namelijk op 2.8, terwijl het tussen de 4.8 en 8 zou moeten liggen.. niet goed dus.
De kans dat ze insulinomen heeft is eigenlijk bijna helemaal zeker.
Ik had al nagedacht over de manier van behandeling, en ik wil toch echt voor de operatie gaan: maar dit wil ik niet mijn eigen dierenarts laten uitvoeren.. dit zou trouwens niet eens kunnen want de dierenarts zelf rade mij zelfs aan om het in Eindhoven te laten doen, en dus heb ik daarnet een mailtje gestuurd, met wat vraagjes over de behandeling etc.
Op dit moment moeten wij dus gaan uitzoeken, bedenken en beslissen hoe we alles gaan aanpakken & uitvoeren.

Het roesje heeft ze gelukkig goed doorstaan, ze was onderweg naar huis nog wel suf, maar toen ik daarnet weer even bij haar ging kijken was ze alweer super actief. Dus dat zit gelukkig wel goed. Ook ben ik erg blij dat buiten het suiker- wel alles prima is. (Lever waarde- etc.)

Als ik zelf meer weet, horen jullie het meteen!

Oe dat is niet leuk. Wel goed dat je overweegt om naar de Frettenkliniek te gaan. Informeer ook goed naar de kosten, zodat je weet waar je aan toe bent.

Ik denk dat het een goede beslissing is om te opereren, maar dan moet je wel bij de Frettenkliniek zijn en zoals je zei niet bij je eigen dierenarts. Zolang je geen operatie hebt gedaan, geef haar wel Waltham..

20-08-2014

Er is nieuws,
ik heb zojuist heel veel rekensommen gedaan, en tot het besef gekomen dat ik over een paar weken genoeg geld heb voor de operatie die Hope nodig heeft, met dat in mijn achterhoofd direct de Fretten Kliniek gebeld en een afspraak gemaakt.
Woensdag, 10 September om 13:00 uur is het zover, nouja: nog niet ZO ver.. eerst een consult. Mocht buiten haar kwaal alles eromheen goed zijn mag ze gelijk blijven om de dag erna geopereerd te worden. (Nu maar hopen dat alles verder gewoon goed is.. maarja dat merken we vanzelf wel)
Mocht ik uiteindelijk nou alsnog een paar tientjes te kort komen wordt het heel lief naar mijn vader kijken. Maar dat komt allemaal wel goed.

Helaas moet ik er wel heen met het openbaar vervoer omdat ik gewoon geen auto vervoer kan regelen, maar ik ga een donkerdere betere reismand voor haar halen, en zorg dat ze alles op en in die mand heeft wat haar hartje begeerd, en dan moet het allemaal wel goed gaan.
Gelukkig is de afspraak ook buiten de eventuele spits uren.

Heel erg spannend allemaal, maar ik ben wel erg blij dat de afspraak eindelijk staat.

Het is inderdaad heel erg spannend. Heel veel succes alvast. Wel goed dat je het hebt kunnen regelen om naar de Frettenkliniek te gaan.

Goed dat je naar de Frettenkliniek gaat!
En voor het ov heb je ook van die dagkaarten, die ze bijv bij het Kruidvat en Hema om de zoveel tijd verkopen

Succes vandaag. Mijn duimpjes draaien. Laat even wat weten als je geweest bent.

15-09-2014

Hallo allemaal!
Het is alweer een tijdje geleden dat ik op dit forum een berichtje over Hope geplaatst heb, mijn excuses daarvoor!
Ik zal proberen 'kort' samen te vatten hoe het met Hope gaat, wat Hope allemaal heeft meegemaakt en wat het toekomst'plan' voor Hope in petto heeft.. nou: hier komt ie dan.

Hope's bezoek aan de frettenkliniek;
zoals jullie al hebben kunnen lezen had ik op 10 September samen met Hope een afspraak bij de Frettenkliniek. De grootste reden hiervoor wat het grote vermoeden dat ze Insulinomen had. Haar bloedtest bij onze 'eigen' dierenarts gaf aan dat haar suiker maar 2,8 was.
De reis was een drama, maar dat zal ik een ander keertje wel uitgebreid en met details op het forum plaatsen.. dat is me nu even te veel getyp. Eenmaal daar werd ze aan een uitgebreid onderzoek onderworpen, het viel de arts direct op dat ze pijn leek te hebben met aanrakingen aan/in/rondom de nek en oren. Ook is er toen een urine- en opnieuw een bloedonderzoek gedaan. De uitkomst(en) waren een beetje verbazend. Uit de bloedtest kwam namelijk dat haar suiker nu ineens 4,8 was. Ook dit is ietsje te laag, maar volgens de arts nog (lang) niet laag genoeg om te willen opereren. Dat vond ik persoonlijk goed nieuws: maar wat heeft ze dan? Al die dingetjes die ze heeft komen toch niet uit het niets? En inderdaad.. dat was niet het geval. Na Hope nog beter te onderzoeken & het feit dat haar eiwit blijkbaar ook te laag was én ze ontstekingscellen in haar urine had kwamen we tot de diagnose: Hope heeft een chronische middenoorontsteking.
Gezien het feit dat ik vanuit mijn woonplaats, zonder auto/rijbewijs of iemand die me zou kunnen brengen heeft ze de behandeling in een beetje een stroomversnelling gegooid. Ze is diezelfde middag nog onder narcose gebracht en heeft een middenoorspoeling ondergaan. De behandeling was goed verlopen maar het wakker worden ging wat minder simpel.. het duurde erg lang voordat Hope goed op temperatuur en wakker was. Na uren gewacht te hebben (de assistent moest zelfs langer in de kliniek blijven voor Hope, haha) was haar temperatuur dan eindelijk goed en bleef haar temperatuur ook prima zonder hulpmiddeltjes om haar warm te houden (matje, lamp etc.). Toen ik haar voordat we terug naar huis gingen even uit de carrier haalde (dit deed ik omdat ze nogal oncomfortabel lag & haar mandje en doeken nogal onhandig lagen) was ze nog wel extreem suf.. ze viel zelfs toen ik haar even tegen me aanhield weer als een blok in slaap.. arm beestje toch. Ik kreeg van de kliniek ook een flesje met warm water (en een eigen doek er omheen) mee, zodat ze daar lekker tegen aan kon kruipen als haar temperatuur eventueel weer zou dalen onderweg: we moesten natuurlijk nog ongeveer 3-4 uur reizen.. dus willen we natuurlijk wel dat ze zich zo comfortabel mogelijk voelt die hele reis.
Ze heeft de gehele reis alleen maar geslapen, en diep ook! Afentoe maakte ik haar even wakker, niet om haar te pesten maar omdat ik het maar eng vond dat ze zo diep sliep.. dan reageerde ze wel even maar als ik haar dan weer terug in haar carrier legde viel ze iedere keer weer direct in slaap.. afentoe ook in de gekste houdingen: met haar neus op het spleetjes tussen het deurtje en de bak, met de waterfles'tuit' in haar neus of oog.. ik heb haar meerdere keren moeten verleggen/verplaatsen omdat het er gewoon niet echt fijn uit zag hoe ze dan lag. Onderweg maakte ik me eigenlijk wel een beetje zorgen om haar.. omdat ze nog zo slaperig was.. ik was ergens een beetje bang dat ze ineens niet meer wakker zou worden.. daarom maakte ik haar ook zo vaak wakker. Arm meisje, ze zal me wel helemaal zat geweest zijn.. ligt ze lekker te slapen maak ik haar steeds wakker. Eenmaal thuis is ze heel eventjes wakker geweest, toen heeft ze direct wat gegeten en gedronken en daarna is ze, heel verrassend, weer gaan slapen. I.v.m haar langzame warmer worden en lage temperatuur toen ze in de kliniek was had ik met de kliniek afgesproken dat ze de eerste avond en nacht even binnen zou blijven i.p.v dat ze gelijk naar haar buitenverblijf zou gaan: dus dat hebben we dan ook gedaan. Helaas heb ik geen reservekooi, ren of iets anders dat ik in mijn kamer kan plaatsen waar ze in kan verblijven.. ze moest dus een nachtje in een (wel best grote) reiscarrier/box overnachten.. ik dacht echt dat het een drama zou worden.. normaal gesproken heeft ze het namelijk niet zo op carriers en breekt ze de boel af als ze er een beetje te lang in zit. Maar blijkbaar was ze zo moe en uitgeput dat ze daar geen kracht voor had.. want ze heeft de hele avond geslapen (en als ik haar afentoe even met moeite wakker maakte, at en dronk ze wat waarnaar ze weer ging slapen). Om een uur of 3/4 in de nacht was het echter (gelukkig..) een ander verhaal. Ik werd namelijk gewekt door een hoop lawaai, gegraaf en schuivende stenen bakjes. Maar dat vond ik voor deze keer helemaal niet erg! Het enige wat ik dacht toen ik al die lawaai hoorde was: 'Hey! Ze is wakker, wat fijn!'
Het duurde redelijk lang, maar uiteindelijk werd het weer stil in de carrier.. ze sliep weer. Toen ik de volgende ochtend weer wakker werd sliep ze nog steeds. Het wakker maken in de ochtend na de ingreep/narcose ging al een stuk vlotter en makkelijker en ze keek een stuk actiever uit haar oogjes. Ze at en dronk goed (erg veel zelfs ) en ze was weer lekker actief. Ik heb haar dan ook gelijk (met een berg doeken en goede slaapplekjes) weer in haar eigen verblijf terug gezet, hier voelt ze zich toch echt het fijnst en ik wist ook gewoon dat ze zich dan een stuk beter zou voelen en het herstel is dan vaak ook beter. Voordat ze weer ging slapen heb ik haar een walthampapje gegeven en de medicijnen die ze sowieso de komende 3-4 weken moet krijgen: Zantac, Synulox en Omeprazole. De medicijnen zijn gelukkig lekker makkelijk aan Hope te geven: ze is gek op waltham dus als ze dat alleen al ziet of ruikt begint ze direct alles op te eten, ze lijkt niet eens te merken dat er medicijnen in zitten. Gelukkig maar! Op dit moment doet Hope het prima, ze eet en drinkt goed, neemt haar medicijnen netjes, is lekker aan het aankomen en is gewoon lekker actief. 3 weken na de ingreep (dus in de week van 1 Oktober) moet Hope terug naar de kliniek, dan krijgt ze haar 2e middenoorspoeling en wordt ze 'her'-onderzocht om te kijken of ze al vooruit is gegaan. Omdat ze zo moeizaam wakker&warm werd de vorige keer zullen ze dit keer een andere narcose (of dosis?) bij haar doen/uitvoeren.. hopelijk wordt ze dan wat sneller en makkelijker wakker.
De reden dat ik naar de kliniek ging was natuurlijk dat ze Insulinomen zou hebben; het is ook zeker niet uitgesloten dat ze Insulinomen zou hebben, haar suiker is aan de lage kant dus het zou best kunnen. Maar het is nog niet dermate belastend voor haar dat ze er aan geopereerd zou moeten worden.. hier doen we mogelijk meer kwaad dan goed mee.. en dat is natuurlijk ook niet de bedoeling!

En dat was het wel zo'n beetje.. ik zal proberen wat meer over Hope te schrijven.. maar ik beloof niets want ik vergeet dat soort dingen vaak haha.

Pootje van Hope!

En nu opknappen Hope. Je hebt nu wel een duidelijke diagnose. Ik ben blij dat je met Hope naar de Frettenkliniek bent geweest.

Hallo allemaal,
mijn excuus voor de late update over hoe het met Hope gaat maar ik was het helemaal vergeten allemaal op dit forum te plaatsen omdat ik het al op een ander forum had geplaatst. Oeps..; omdat het nogal veel informatie en een lange verhaal is kopiër en plak ik het even vanuit het dagboek van het andere forum naar hier.. ik hoop dat jullie dat niet erg vinden!

07-10-2014

Hallo allemaal,
mijn excuses voor het lange wachten maar ik heb het erg druk met mijn werk en van alles daar omheen dus kon niet echt de tijd 'vinden' om jullie te vertellen hoe het bij de frettenkliniek is gegaan- en hoe het nu met Hope gaat.

Bij de frettenkliniek ging het.. ja hoe zeg je dat: gemiddeld?
Hope blijkt een echt 'probleem' of 'moeilijk' patiëntje te zijn, en heeft meerdere dingen tegelijk onder de leden.
Zo heeft ze, zoals eerder al ontdekt is bij de frettenkliniek en waarvoor ze al behandeld/onder behandeling is een chronische middenoorontsteking, daarbij heeft ze ook een te lage suikerwaarde (en dus waarschijnlijk insulinomen). Waar haar suikerwaarde na de laatste meting 4,8 was, was hij dit keer 3,8. Voor het te lage suiker krijgt Hope nu ook medicatie. Dit lage suiker zou tot een aantal klachten/symptonen die ze zo nu en dan vertoond kunnen lijden, maar dit verklaard niet de 'aanvallen' en sommige andere klachten. Een aantal/enkeling van de klachten die Hope heeft zijn namelijk 'hersen-klachten' die voortkomen uit het brein/de hersennen/uit haar koppie; Het is hierbij dus ook nog eens zeer waarschijnlijk dat Hope iets in haar koppie heeft gehad. (Bvb een bloeding, infarct, schade door de middenoorontsteking of iets anders soortgelijks)
Deze klachten/kenmerken kunnen doormiddel van tijd verminderen of zelfs verdwijnen en ik moet zeggen: het is op dit moment al een stuk minder zover ik dit kan beoordelen en ik zie Hope met kleine (maar toch..) stapjes steeds meer opknappen. Op dit moment lijkt ze zelfs weer een vrolijk fretje waaraan niets mankeert! (Afgezien van de dipjes en slechte momentjes die ze afentoe nog heeft, maar ik mag ook niet verwachten dat ze binnen een aantal dagen direct weer helemaal beter zal zijn.)
Het belangrijkste voor mij is dat Hope goed in haar vel zit en zich goed voelt, en boven alles een gelukkig frettenleven heeft, en met de huidige medicijnen en hoeveelheid waltham (1 zakje per 3 dagen) lijkt ze dit ook echt te hebben.
Hope happy = Ik happy.

Een heel verhaal weer.. maar ik ben allang blij dat het steeds ietsje beter met Hope lijkt te gaan en dat ze steeds beter in haar velletje lijkt te gaan zitten. Nu maar duimen- hopen en stiekem een beetje helpen voor een geweldig herstel zodat Hope zich over een tijdje weer he-le-maal toppie zal voelen.

& dan nu een update van hoe het op dit moment met Hope gaat (13-10-2014);
Het lijkt gelukkig steeds een beetje beter met Hope te gaan, ze lijkt steeds meer op te knappen en ik herken nu echt weer de 'oude' Hope terug in mijn kleine fretten meisje! De medicijnen slaan goed aan en haar vachtje ziet er geweldig uit. Ook is ze door de waltham heerlijk aangekomen (bij de frettenkliniek woog ze rond de 570gram, op dit moment zit ze rond de 650-660 gram!) Ik ben heel erg trots op mijn kleine, sterke, prachtige frettenmeisje! Ze kan ook weer heerlijk genieten tijdens onze knuffel momentjes! Wat heb ik dat toch gemist! Hieronder een foto tijdens 1 van deze momenten ;


Ik ben zo ontzettend trots op Hope! Ze is echt enorm sterk geweest de afgelopen tijd, na alle tegenslagen die ze heeft moeten doorstaan de afgelopen periode blijft ze sterk en zit ze steeds beter in haar vel! Een echt doorzettertje!

Dat zal een opluchting zijn, dat ze de goede kant op gaat.

11 Juli 2015

Aangezien ik het vermoeden heb dat er niet veel activiteit meer is op het forum (helaas! erg jammer..) hou ik het maar even kort, voor de mensen die er nieuwsgierig naar zijn.

Met zo nu en dan ups en downs, is Hope stabiel.
Op het moment gaat het, ondanks de warmte en haar leeftijd die zeker mee gaat tellen, zeer goed met Hope.
Ze is zoals altijd prachtig, met haar warrige zomervachtje.

Verder weinig nieuws, ze krijgt nog steeds waltham en 2 maal daags haar medicatie,
zonder dit had het nu minder goed met haar gegaan ben ik bang.

Maar zolang zij happy is ben ik dat ook!

Merk ook dat er nog maar weinig activiteit is maar toch blijven posten de verhalen. Ik lees het graag. Gelukkig dat het met Hope goed gaat.

Goede berichten van hope. Gewoon blijven posten hoor ondanks dat het rustig is.

Helaas slecht nieuws,
Hope is helaas iets langer dan een week geleden ingeslapen.

Het leek allemaal goed te gaan,
maar het ging in 1 keer razendsnel achteruit met haar.
Dit was voor haar het beste, ik mis haar nog iedere dag.

Als ik er over een tijdje aan toe ben zal ik een overlijdings bericht plaatsen.

Rust zacht mijn kleine meisje,
Uit het oog maar nooit uit het hart.

Hope
2009 - 2015.

Heel veel sterkte met het verlies van Hope.